Ο τράχηλος των μικρών ζώων αποτελεί θέση εμφάνισης διογκώσεων, που πολλές φορές δημιουργούν διαγνωστικά προβλήματα. Συχνότερα, παρατηρούνται αποστήματα από ξένα σώματα στο φάρυγγα, αποστήματα από συμπλοκές στις γάτες, αιματώματα, σιελογόνες κύστεις (βλεννοκήλες), νεοπλάσματα των σιελογόνων αδένων, μεταστατικά νεοπλάσματα των επιχώριων λεμφαδένων του τραχήλου, φλεγμονές των λεμφαδένων και των σιελογόνων αδένων και νεοπλάσματα του θυρεοειδούς αδένα, που στο σκύλο είναι συχνότερα κακοήθη, ενώ αντίθετα στη γάτα είναι συχνότερα καλοήθη και προκαλούν υπερθυρεοειδισμό. Στη διάγνωση των διογκώσεων βοηθάει σημαντικά η καλή γνώση της ανατομικής του τραχήλου. Για τη διάγνωση, χρησιμοποιούνται η ψηλάφηση, ο ακτινολογικός έλεγχος, η αναρρόφηση και η εξέταση του περιεχομένου, η βιοψία, καθώς και πιο εξειδικευμένες εργαστηριακές εξετάσεις για τη διάγνωση των διογκώσεων του θυρεοειδούς αδένα. Η αντιμετώπιση των τραχηλικών διογκώσεων είναι κατά κανόνα χειρουργική και συνίσταται στην παροχέτευση των αποστημάτων και των αιματωμάτων, στην εκτομή των σιελογόνων αδένων, στην περίπτωση νεοπλάσματος ή σιελογόνου κύστης και στη θυρεοειδεκτομή που έχει πολύ καλά αποτελέσματα τόσο στον σκύλο όσο και στη γάτα. Η πρόγνωση είναι για τις περισσότερες περιπτώσεις ικανοποιητική, με εξαίρεση τα κακοήθη νεοπλάσματα που έχουν διηθήσει επιχώριους λεμφαδένες και παρακείμενους ιστούς, οπότε η πρόγνωση γίνεται επιφυλακτική έως κακή.